咏雪古诗(唯美精选68句)
咏雪古诗
1、我并不是偏爱雪花轻舞飞扬的姿态,也不是因为它越寒冷越美丽。而是因它有人间富贵之花不可比拟的高洁之姿。
2、谁将平地万堆雪,剪刻作此连天花。——韩愈《李花二首》
3、雪压冬云白絮飞,万花纷谢一时稀;高天滚滚寒流急,大地巍巍暖气吹。——毛泽东《咏雪》
4、晓听儿曹说。道前村、疏梅莫与,蔽萧缠葛。急与呼童诛翦尽,趁此江天暮雪。唤小艇、渔翁鹤发,凛冽寒风吹酒面,与何人、共泛山阴月。归浩叹,御琴瑟。世寰恍惚山川别。望琼楼、玉宇相映,烂银环合。冰柱雪车新句就,不疗饥肠病骨。奈野鸟、千山飞绝。我笑书生贫亦甚,诵布衾、岁久寒如铁。儿恶卧,踏里裂。咏雪联句咏雪联句白雪纷纷何所似?(谢安) 撒盐空中差可拟。(谢朗) 未若柳絮因风起。(谢道韫)
5、“燕山雪花大如席,片片吹落轩辕台,”李白《北风行》
6、谢安大哥的女儿说:“不如比作柳絮凭借着风飞舞。”太傅大笑起来。她就是谢安大哥谢无奕的女儿谢道韫,左将军王凝之的妻子。
7、刘义庆(403—444)汉族,彭城(今江苏徐州)人。字季伯,南北朝文学家。自幼才华出众,爱好文学,并广招四方文学之士,聚于门下。刘宋宗室,袭封临川王,公元444年(元嘉21年)死于建康(今南京)。除《世说新语》外,还著有志怪小说《幽明录》。
8、宋·范成大《雪后雨作》。关于咏雪的诗句有哪些千里黄云白日曛,寒风吹雁雪纷纷。(高适《别董大》)
9、雪仙子在尽情地挥舞着衣袖;在飘飘洒洒的弹奏中,天、地、河、山,清纯洁净,没有泥潭。
10、日暮苍山远,天寒白屋贫。柴门闻犬吠,风雪夜归人。
11、梅花欢喜漫天雪,冻死苍蝇未足奇。——毛泽东《咏雪》
12、新年都已来到,但还看不到芬芳的鲜花,到二月,才惊喜地发现有小草冒出了新芽。白雪也嫌春色来得太晚了,所以有意化作花儿在庭院树间穿飞。
13、大雪整整下一夜。第二天早晨,天放晴,太阳出来。推开门一看,嗬!好大的雪啊!那山川,河流,树木,房屋,都笼罩上一层白茫茫的厚雪。极目远眺,万里江山变成一个粉妆玉砌的世界。看近处,那些落光叶子的树木上,挂满毛茸茸亮晶晶的银条儿,那些冬夏常青的松树柏树上,挂满蓬松松沉甸甸的雪球儿。一阵风吹来,树木轻轻地摇晃着,那美丽的银条儿跟雪球儿就簌簌落落地抖落下来。玉屑也似的雪末儿随风飘扬,在清晨的阳光下,幻映出一道道五光十色的彩虹。
14、六出飞花入户时,坐看青竹变琼枝---------唐·高骈《对雪》
15、孤舟蓑笠翁,独钓寒江雪。(柳宗元:《江雪》)
16、搦管坐空斋,不听声谡谡。环山樵《薛宝钗雪竹》
17、至今能作蕊珠歌,清若寒松折冰雪。清·许赓皞
18、谩凝碧瓦难留,信知暮寒轻浅。史达祖《东风第一枝咏春雪》
19、风一更,雪一更,聒碎乡心梦不成。——纳兰性德《长相思》
20、古耳有未通,新词有潜韶。甘为酒伶摈,坐耻歌女娇。
21、影乱铜乌吹,光销玉马津。含辉明素篆,隐迹表祥轮。
22、唐·岑参《白雪歌送武判官归京》;“白雪却嫌春色晚,故穿庭树作飞花。”唐·韩愈《春雪》;“雪似梅花,梅花似雪,似和不似都奇绝。”
23、孤舟蓑笠翁,独钓寒江雪。--------唐·柳宗元《江雪》谁将平地万堆雪,剪刻作此连天花--------唐·韩愈《李花二首》六出飞花入户时,坐看青竹变琼枝---------唐·高骈《对雪》咏雪李世民洁野凝晨曜,装墀带夕晖。
24、莫待。《丑奴儿慢/采桑子慢》吴文英·宋东风未起,花上纤尘无影。
25、《上林春令/一落索》毛滂·宋蝴蝶初翻帘绣。万玉女、齐回舞袖。
26、“画堂晨起,来报雪花飞坠。”李白《清平乐》
27、元·华幼武《春雪》;“玉花飞半夜,翠浪舞明年。”宋·苏轼《和田国博喜雪》。
28、失却翁白髯,顿觉翁少年。陆文圭《宿迁道中遇雪》
29、东风度、咫尺画阑琼沼。施岳《解语花云容冱雪》
30、雪路侵溪转,花宫映岳看。清江《送赞律师归嵩山》
31、绮席陵寒坐,珠帘远曙开。灵芝霜下秀,仙桂月中栽。
32、——毛泽东《沁园春·雪》杨花榆荚无才思,惟解漫天作雪飞。——韩愈《晚春》终南阴岭秀,积雪浮云端。
33、点点抟作,雪绵松润,为君裛泪。彭元逊《六丑杨花》
34、不知近水花先发,疑是经冬雪未销。——张谓《早梅》
35、撒盐空中差可拟,未若柳絮因风起。——谢道蕴《咏雪联句》
36、六出飞花入户时,坐看青竹变琼枝。——高骈《对雪》
37、所有的山,飞鸟全都断绝;所有的路,不见人影踪迹。江上孤舟,渔翁披蓑戴笠;独自垂钓,不怕冰雪侵袭。
38、官给未入门,家人尽以灰。意劝莫笑雪,笑雪贫为灾。
39、望长城内外,惟馀莽莽;大河上下,顿失滔滔。
40、含辉明素篆,隐迹表祥轮。幽兰不可俪,徒自绕阳春。
41、“秦城岁云暮,大雪满皇州。雪中退朝者,朱紫尽公侯。贵有风雪兴,富无饥寒忧。所营惟第宅,所务在追游……”
42、 饥雪吟 饥乌夜相啄,疮声互悲鸣。冰肠一直刀,天杀无曲情。 大雪压梧桐,折柴堕峥嵘。安知鸾凤巢,不与枭鸢倾。 下有幸灾儿,拾遗多新争。但求彼失所,但夸此经营。 君子亦拾遗,拾遗非拾名。将补鸾凤巢,免与枭鸢并。 因为饥雪吟,至晓竟不平。 晚雪吟.孟郊 贫富喜雪晴,出门意皆饶。镜海见纤悉,冰天步飘飖。 一一仙子行,家家尘声销。小儿击玉指,大耋歌圣朝。 睿气流不尽,瑞仙何夐寥。始知望幸色,终疑异礼招。 市井亦清洁,闾阎耸岧峣。苍生愿东顾,翠华仍西遥。 天念岂薄厚,宸衷多忧焦。忧焦致太平,以兹时比尧。 古耳有未通,新词有潜韶。甘为酒伶摈,坐耻歌女娇。 选音不易言,裁正逢今朝。今朝前古文,律异同一调。 愿于尧琯中,奏尽郁抑谣。
43、 图片来自于网络,版权归原作者所有。
44、 柴门闻犬吠,风雪夜归人。 夜雪.白居易已讶衾枕冷,复见窗户明。
45、春朝秋夜思君甚,愁见绣屏孤枕。魏承班《满宫花雪霏霏》
46、忽如一夜春风来,千树万树梨花开。出自——岑参
47、晶莹的小雪花落在我的手掌心上,看上去是透明的,慢慢地,它融化了。
48、在这个未曾下雪的冬季,诉说着我与她的伤感回忆,带着感伤,带着凄凉,带着悔恨,我又想起了她,想起了那段情感、一夜大雪,城市的房顶上积起了一层厚雪,站在高楼的平顶上望出去,就像连绵起伏的雪山。
49、飞翔的鸥鸟都看不大清楚,远处的沙滩也难以分辨。就连野桥边的梅花,都变成一片洁白。
50、 据《晋书·王凝之妻谢氏传》及《世说新语·言语》篇载,谢安寒雪日尝内集,与儿女讲论文义,俄而雪骤,安欣然唱韵,兄子朗及兄女道韫赓歌(诗即如上),安大笑乐。
51、共花争艳傍寒梅。飞随郢客歌声远,散逐宫娥舞袖回。
52、屏掩断香飞,行云山外归。毛熙震《菩萨蛮梨花满院飘香雪》
53、散作上林彻夜雪,送教春色临时来。咏雪姚合诗经经典名句愁云残腊下阳台,混却乾坤六出开。
54、谢安在寒冷的雪天举行家庭聚会,和他子侄辈的人讲解诗文。不久,雪下得大了,太傅高兴地说:“这纷纷扬扬的白雪像什么呢?”他哥哥的长子谢朗说:“在空中撒盐差不多可以相比。”
55、青海长云暗雪山,孤城遥望玉门关。出自——王昌龄
56、落花飞絮蒙蒙,长忆著、灞桥别。《清平乐·悠悠扬扬》孙道绚·宋悠悠飏飏。
57、又西泠残笛,低送数声春怨。周密《献仙音吊雪香亭梅》
58、无语消魂,对斜阳、衰草泪满。周密《献仙音吊雪香亭梅》
59、集条分树玉,拂浪影泉玑。色洒妆台粉,花飘绮席衣。
60、记得旧时,探梅时节。吕本中《踏莎行雪似梅花》
61、唐·元稹《南秦雪》。雨、酥、叶、藻“彤云惨惨如天怒,寒龙振鬣飞乾雨。”
62、尽日隋堤絮,经冬越岭梅。艳疑歌处散,轻似舞时回。
63、此外,这里还是拟人手法的运用,即把春雪比作人,使其有了和韩愈一样的美好愿望与灵性。于是春雪便善解人意的,装点成最为特殊的春色,给人们带来春的气息。这是拟人手法的妙处,更是韩愈于常景中翻出新意,独具风采的一笔。细细品味,其意境是何其优美,读来不禁美到令人心醉。
64、只见天地之间白茫茫的一片,雪花纷纷扬扬的从天上飘落下来,四周像拉起了白色的帐篷,大地立刻变得银装素裹。我不禁想起一句诗忽如一夜春风来,千树万树梨花开真美呀!
65、一团团、一簇簇的雪飞落下来,仿佛无数扯碎的棉花球从天空翻滚而下。
66、宋·楼钥《谢林景思和韵》;“门前六出花飞,樽前万事休提。”元·白朴《天净沙·冬》。
67、我们一直跑上最后的观海亭。那里石阶上下都厚厚地堆满水沫似的雪,亭前的树上,雪着得很重,在雪的下层并结冰块。旁边有几株山茶花,正在艳开着粉红色的花朵。那花朵有些堕下来的,半掩在雪花里,红白相映,色彩灿然,使我们感到华而不俗,清而不寒,因而联忆起那“天寒翠袖薄,日暮倚修竹”的佳人来。