小学写雨的古诗(唯美精选20句)
小学写雨的古诗
1、我本杞菊家,桑苎亦吾宗。种艺日成列,喜过万户封。今年夏雨足,不复忧螟虫。归耕殆有相,所愿天辄从。——宋·陆游《村舍杂书》
2、——《大驾西幸秋日闻雷》飒飒东风细雨来,芙蓉塘外有轻雷。——《无题四首》楼外轻雷,不问昏和晓。
3、唐•杜甫《秋兴八首》翟塘峡口曲江头,万里风烟接素秋唐•杜甫《秋兴八首》远岸秋沙白,连山晚照红唐•杜甫《秋野五首》天上秋期近,人间月影清唐•杜甫《月》八月秋高风怒号,卷我屋上三重茅唐•杜甫《茅屋为秋风所破歌》长风吹白茅,野火烧枯桑白茅;茅草。描写深秋原野的景象:大风吹卷着原野上的茅草,野火烧着枯萎的桑树。
4、自在飞花轻似梦,无边丝雨细如愁。——秦观《浣溪沙》
5、窗外下着蒙蒙细雨,一滴滴的小雨点,好像伴奏着一支小舞曲,我不禁被窗外的世界所诱惑。雨中美丽的花儿,就如穿上一件水晶衣裳,更是娇艳了。()雨点在霓虹灯的闪烁下,像一颗颗明亮的珍珠,光彩耀目,比那宝石、钻戒似乎更美。这些“小珍珠”好像在身旁跳着芭蕾舞,一上一下,又好像是柳树陪着水滴舞蹈。
6、狂风咆哮着,猛地把门打开,摔在墙上。烟囱发出低声的呜鸣,犹如在黑夜中抽咽。
7、人烟寒橘柚,秋色老梧桐《秋登宣城谢朓北楼》
8、――――杜甫《春夜喜雨》七八个星天外,两三点雨山前―――辛弃疾《西江月》夜来风雨声,花落知多少。――――孟浩然《春晓》清明时节雨纷纷,路上行人欲断魂。
9、渭城朝雨浥轻尘,客舍青青柳色新。(王维《送元二使安西》)
10、(陆游:《十一月四日风雨大作))清明时节雨纷纷,路上行人欲断魂。(杜牧:(清明》)寒雨连江夜人吴,平明送客楚山孤。
11、《八声甘州》宋·柳永对潇潇暮雨洒江天,一番洗清秋。渐霜风凄紧,关河冷落,残照当楼。
12、已是黄昏独自愁,更著风和雨。红楼隔雨相望冷珠箔飘灯独自归。
13、(王之涣:《登鹳雀楼》)会当凌绝顶,一览众山小。(杜甫:《望岳》)空山不见人,但闻人语响。
14、尾联系想象之辞,诗人目睹春雨绵绵,欣慰地想到第二天天亮的时候,锦官城将是一片万紫千红的春色。花之红艳欲滴、生机盎然正是无声细雨潜移默化,滋润洗礼的结果。
15、小雨初晴回晚照。金翠楼台,倒影芙蓉沼。杨柳垂垂风袅袅。嫩荷无数青钿小。似此园林无限好。流落归来,到了心情少。坐到黄昏人悄悄。更应添得朱颜老。
16、常年积雪的阿尔卑斯山迎着朝霞,披上玫瑰色的丽装;远处的村舍闪闪发亮,犹如姑娘送出的秋波,使人心潮激荡。
17、借问酒家何处有,牧童遥指杏花村。《初春小雨》唐·韩愈天街小雨润如酥,草色遥看近却无。
18、渭城朝雨亦轻尘,客舍青青柳色新。――――王维《送元二使安西》
19、--杜甫《秋雨叹》桂魄初生秋露微,轻罗已薄未更衣。银筝夜久殷勤弄,心怯空房不忍归。